Бани Саъд ибн Бакр қабиласининг элчилиги бир киши – Зимом ибн Саълабадан иборат эди. У ўз қавмининг ҳузурига даъватчи бўлган ҳолида қайтди. Унинг биринчи айтган гаплари қуйидагилардан иборат эди: «Лот ва Уззо қандай ҳам ёмон бўлди!» деди у. «Тўхта! Эй Зимом! Пес бўлиб қолишдан қўрқ! Мохов бўлиб қолишдан қўрқ! Мажнун бўлиб қолишдан қўрқ!» дейишди қавми. У бўлса: «Шўрингиз қурисин! Аллоҳга қасамки, бу иккови зарар ҳам, наф ҳам бера олмайдилар. Албатта, Аллоҳ Расул юборди. Унга Китоб нозил қилди. У Зот у билан сизни ўзингиз мубтало бўлган нарсадан қутқариб олади. Албатта, мен шоҳидлик бераманки, албатта, Аллоҳдан ўзга ибодатга сазовор Зот йўқ. У Ўзи ёлғиздир. Унинг шериги йўқ. Албатта, Муҳаммад Унинг бандаси ва Расулидир. Батаҳқиқ, мен сизга унинг ҳузуридан у Зот амр ва наҳий қилган нарсалар ила келдим», деди. Ўша куни унинг юртидаги барча эркагу аёл мусулмон бўлди.
