(«Ал-мухтасар фи сийрати Саййидил башар» асари муаллифи)
Абу Муҳаммад Шарафуддин Абдул Мўъмин ибн Халаф ибн Абул Ҳасан Димётий ҳижрий 613 (мил. 1217) йили таваллуд топган. Мисрнинг Димёт шаҳрида ўсиб улғайиб етук фақиҳ бўлгач, ҳадис ривоят қилиш мақсадида Искандария, Миср, Бағдод ва Ҳалаб каби юртларга сафар қилган. Али ибн Зайд, Зофир ибн Шаҳм, Иброҳим ибн Ҳайр ва Абу Наср ибн Алиқларнинг табақасидан ҳадис эшитган. Дамашқда кўп йиллар яшаган ва ўша ердаги кўплаб олимлардан таълим олган. Камол Аббосийдан етти хил қироатни ўрганган. Устозлари ва у ҳадис ривоят қилган кишиларнинг сони бир минг уч юзга етишини шогирдларидан бири имом Заҳабий айтиб ўтган. У устозининг етук фақиҳ ва муҳаддислиги, насаб илмида пешқадам экани ва шу билан бирга ўта тавозеъли, доим табассумли хуш сурат инсон эканини айтган. Ҳофиз Димётийдан имом Абу Ҳайён Андалусий, имом Абул Фатҳ Яъмарий, имом Қутбиддин Абдулкарим ва Ҳофиз Тақийиддин Субкийлар таълим олишган.
Китоблари: «Кашфул муғатто фи табайюни солатил вусто»; «Ал-матжарур робиҳ фи савобил амалис солиҳ»; «Ал-мухтасар фи сийрати Саййидил башар»; «Ал-ақдул мусмин фийман исмуҳу Абдул Муъмин...» Ҳофиз Димётий ҳижрий 705 (мил. 1306) йили зулқаъда ойида вафот этган.