حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ، قَالَ: حَدَّثَنَا جَرِيرٌ، عَنْ عَطَاءِ بْنِ السَّائِبِ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ عَمْرٍو، قَالَ: انْكسفَتِ الشَّمْسُ يَوْمًا عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم، فَقَامَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم يُصَلِّي، حَتَّى لَمْ يَكَدْ يَرْكَعُ ثُمَّ رَكَعَ، فَلَمْ يَكَدْ يَرْفَعُ رَأْسَهُ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ، فَلَمْ يَكَدْ أَنْ يَسْجُدَ، ثُمَّ سَجَدَ فَلَمْ يَكَدْ أَنْ يَرْفَعَ رَأْسَهُ، ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ، فَلَمْ يَكَدْ أَنْ يَسْجُدَ، ثُمَّ سَجَدَ فَلَمْ يَكَدْ أَنْ يَرْفَعَ رَأْسَهُ، فَجَعَلَ يَنْفُخُ وَيَبْكِي، وَيَقُولُ: رَبِّ أَلَمْ تَعِدْنِي أَنْ لا تُعَذِّبَهُمْ وَأَنَا فِيهِمْ ؟ رَبِّ أَلَمْ تَعِدْنِي أَنْ لا تُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ؟ وَنَحْنُ نَسْتَغْفِرُكَ فَلَمَّا صَلَّى رَكْعَتَيْنِ انْجَلَتِ الشَّمْسُ، فَقَامَ فَحَمِدَ اللَّهَ تَعَالَى، وَأَثْنَى عَلَيْهِ، ثُمَّ قَالَ: إِنَّ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللهِ لا يَنْكَسِفَانِ لِمَوْتِ أَحَدٍ وَلا لِحَيَاتِهِ، فَإِذَا انْكَسَفَا، فَافْزَعُوا إِلَى ذِكْرِ اللهِ تَعَالَى
Абдуллоҳ ибн Амр розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васалламнинг даврларида бир куни қуёш тутилди. Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам туриб намоз ўқидилар. (Қиёмнинг узунлигидан) ҳеч рукуъ қилмадилар. Сўнг рукуръ қилиб, (рукуъларининг узунлигидан) ҳеч (рукуъдан) бошларини кўтармадилар. Сўнг бошларини кўтариб, (қиёмларининг узунлигидан) ҳеч сажда қилмадилар. Сўнг сажда қилиб, (саждаларининг узунлигидан) ҳеч (саждадан) бошларини кўтармадилар. Сўнг бошларини) кўтариб, (жалсаларининг узунлигидан) ҳеч сажда қилмадилар. Сўнг сажда қилиб, (саждаларининг узунлигидан) ҳеч (саждадан) бошларини кўтармадилар ва пуфлар ва йиғлар эдилар. Сўнгра: «Роббим, сен мен уларнинг ичида бўлганимда, уларни азобламасликка менга ваъда қилмабмидинг?! Улар истиғфор айтсалар, уларни азобламасликка менга ваъда қилмабмидинг?! Биз истиғфор айтамиз» дедилар. У зот икки ракат ўқиб бўлгач қуёш очилди. Сўнг у зот туриб Аллоҳга ҳамд ва сано айтдилар ва «Қуёш ва ой Аллоҳнинг оят-аломатларидан икки аломатидир. Улар бировнинг ўлими ёки ҳаёти туфайли тутилмайди. Агар улар тутилса, Аллоҳ таолонинг зикрига шошилинглар», дедилар».
«Шамоил Муҳаммадий» китобидан
Абдулазиз Усмон таржимаси
