Ғатафон қабиласининг бани Саълаба ва муҳориб уруғлари Дуъсур бошчилигида Мадинани талон-тарож қилишга тайёргарлик кўра бошлади. Бундан хабар топган Пайғамбар алайҳиссалом бу тажовузнинг олдини олиш учун рабиул аввал ойининг 12-куни тўрт юз эллик нафар одам билан уларга қарши юриш қилдилар. У кишининг ўрнига Усмон ибн Аффон бош бўлиб Мадинада қолди. Мусулмонларнинг катта куч билан келаётганини эшитган душман тоғ-тошларга қочиб кетди. Мусулмонлар Зоамар деган жилға бўйида қўр ташлаб ётишди. Расулуллоҳ ёмғирда ивиган кийимларини ечиб, бир дарахтнинг панасига ўтиб чўзилдилар. Узоқ йўл босиб ҳориган мусулмонлар чекка-чеккага тарқалиб, уйқуга кетишди. Пайт пойлаб турган Дуъсур тоғдан тушиб, аста-секин Пайғамбар алайҳиссаломнинг тепасига қиличини яланғочлаб келди ва: «Эй Муҳаммад, энди сени мендан ким қутқара олади» деди. «Худонинг ўзи қутқаради», дедилар Расулуллоҳ ўта хотиржамлик билан. У кишининг хотиржамлиги ва ишонч билан гапириши Дуъсурни эсанкиратиб қўйди, ранги бўздек оқарганча қўлидан қилич тушиб кетди.
Пайғамбар алайҳиссалом унинг қиличини олиб: «Хўш, энди ким сенинг жонингга оро киради?» деб сўрадилар. «Ҳеч ким», деди Дуъсур бўшашганча. Сарвари олам мурувват кўрсатиб уни кечирдилар. Дуъсур шу заҳоти мусулмон бўлиб, қавмини Исломга даъват этди. Пайғамбар алайҳиссаломии ёмон кўриб, ҳаммани у кишига қарши туришга ундаб юрадиган ёвуз бир кимса Аллоҳнинг илтифоти туфайли у кишини яхши кўрадиган ва одамларни Ислом динига даъват этадиган зотга айланди. Бу Расулуллоҳнинг хушмуомалалиги, мулойимлиги, раҳмдиллигининг шарофатидир. Бу хусусда Оли Имрон сурасининг 169-оятида бундай дейилади: «Аллоҳнинг раҳмати билан сен уларга мулойим бўлдинг. Агар қўполлик, бағритошлик қилганингда яқининга йўламай, тарқаб кетишарди, уларни афу эт, улар учун мағфират тила, улар билан кенгашиб иш қил».
