Робиъул-аввал ойининг 11-куни
Ҳижрий 648-йил 11-робиъул-аввал куни (милодий 1260-йил 25-феврал) Ҳалаб шаҳри Ҳулакунинг қўлида қулаши оқибатида Ҳалаб қалъаси ҳам таслим бўлишга мажбур бўлди. Бу жангда ҳалаб жангчилари қўлларидан келганича ҳужумга қарши турдилар. Лекин қалъани душмандан ҳимоя қилишга кучлари етмади.
حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ صُدْرَانَ الْبَصْرِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا طَالِبُ بْنُ حُجَيْرٍ، عَنْ هُودٍ وَهُوَ ابْنُ عَبْدِ اللهِ بْنِ سَعْدٍ، عَنْ جَدِّهِ، قَالَ: دَخَلَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم مَكَّةَ يَوْمَ الْفَتْحِ وَعَلَى سَيْفِهِ ذَهَبٌ، وَفِضَّةٌ، قَالَ طَالِبٌ: فَسَأَلْتُهُ عَنِ الْفِضَّةِ، فَقَالَ: كَانَتْ قَبِيعَةُ السَّيْفِ فِضَّةً
Ҳуд ибн Абдуллоҳ ибн Саъд бобосидан ривоят қилади:
«Фатҳ куни Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам Маккага кирганда у зотнинг қиличларида тилла ва кумуш бор эди».
Толиб айтади: «Ҳуддан кумушли жойини сўрадим. У: «Қиличнинг дастаси», деди».
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ شُجَاعٍ الْبَغْدَادِىُّ حَدَّثَنَا أَبُو عُبَيْدَةَ الْحَدَّادُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ سَعْدٍ عَنِ ابْنِ سِيرِينَ قَالَ صَنَعْتُ سَيْفِى عَلَى سَيْفِ سَمُرَةَ بْنِ جُنْدَبٍ وَزَعَمَ سَمُرَةُ أَنَّهُ صَنَعَ سَيْفَهُ عَلَى سَيْفِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- وَكَانَ حَنَفِيًّا.
Ибн Сирин раҳматуллоҳи алайҳдан ривоят қилинади:
«Қиличимни Самура ибн Жундабнинг қиличи шаклида ясадим. Самуранинг айтишича, у қиличини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қиличлари шаклида ясаттирган экан. Қиличлари Ҳанаф қабиласида ясалган эди».
«Шамоил Муҳаммадий» китобидан
Абдулазиз Усмон таржимаси
