Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга суқл ёқарди
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، قَالَ: حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَبِي، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي يَحْيَى الأَسْلَمِيِّ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي أُمَيَّةَ الأَعْوَرِ، عَنْ يُوسُفَ بْنِ عَبْدِ اللهِ بْنِ سَلامٍ، قَالَ: رَأَيْتُ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم أَخَذَ كِسْرَةً مِنْ خُبْزِ الشَّعِيرِ فَوَضَعَ عَلَيْهَا تَمْرَةً وَقَالَ: هَذِهِ إِدَامُ هَذِهِ، وأكل
Юсуф ибн Абдуллоҳ ибн Салом розияллоҳу анҳу айтади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг арпа нонидан бир бўлагини олиб, устига хурмони қўйиб: «Буниси бунисининг нонхуруши», деб еганларини кўрдим».
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ، قَالَ: حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ سُلَيْمَانَ، عَنْ عَبَّادِ بْنِ الْعَوَّامِ، عَنْ حُمَيْدٍ، عَنْ أَنَسٍ: أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم كَانَ يُعْجِبُهُ الثُّفْلُ، قَالَ عَبْدُ اللهِ: يَعْنِي مَا بَقِيَ مِنَ الطَّعَامِ
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга суқл ёқарди.
Абдуллоҳ айтади: «Суқл бу овқатнинг охирида қолган қисми».
Изоҳ: Суқл — овқатнинг таги, яъни охирги қисми одатда яхши пишган ва ҳазми осон бўлади. Шунинг учун Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга бу ёқган бўлса керак.
«Шамоил Муҳаммадий» китобидан
Абдулазиз Усмон таржимаси
