Робиъул-аввал ойининг 18-куни
- Ҳижрий 227-йил 18-робиъул-аввал куни (милодий 842-йил 5-январ) Аббосийлар давлатининг 8-халифаси Муътасим-Биллаҳ ибн Ҳорун Ар-Рошид вафот этди. Унинг ўрнини ўғли Восиқ-Биллаҳ эгаллади.
- Ҳижрий 665-йил 18-робиъул-аввал куни (милодий 1267-йил 17-декабр) Салоҳиддин давридан бир аср ўтиб, Миср султони Зоҳир Бепрос даврида “Азҳар” жоме масжидида яна жума намози ўқилди.
- Ҳижрий 1342-йил 18-робиъул-аввал куни (милодий 1923-йил 30-октябр) Усмонлилар империяси Республика деб эълон қилинди ва Мустафо Камол Отатурк Туркия Республикаси президенти этиб сайланди. Бу – Иломий давлатнинг буткул йўқ бўлишидан дарак эди.

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا شُعْبَةُ، عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي لَيْلَى، قَالَ: مَا أَخْبَرَنِي أَحَدٌ، أَنَّهُ رَأَى النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم يُصَلِّي الضُّحَى إِلَّا أُمُّ هَانِئٍ، فَإِنَّهَا حَدَّثَتْ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم، دَخَلَ بَيْتَهَا يَوْمَ فَتْحِ مَكَّةَ فَاغْتَسَلَ فَسَبَّحَ ثَمَانِيَ رَكَعَاتٍ مَا رَأَيْتُهُ صلى الله عليه وسلم، صَلَّى صَلاةً قَطُّ أَخَفَّ مِنْهَا، غَيْرَ أَنَّهُ كَانَ يُتِمُّ الرُّكُوعَ وَالسُّجُودَ
Абдурраҳмон ибн Абу Лайло раҳматуллоҳи алайҳ айтади:
«Менга Умму Ҳониъдан бошқа ҳеч ким Набий соллоллоҳу алайҳи васалламнинг Зуҳо намозни ўқиганларини кўрганини айтмаган. Умму Ҳониъ: «Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам Макка Фатҳида унинг уйига кириб, ғусл қилдилар ва саккиз ракат намоз ўқидилар. У зот соллоллоҳу алайҳи васалламннинг бундан енгил ўқиган бошқа бирорта намозларини кўрмаганман. Лекин бу намознинг рукуъ ва саждаларини мукаммал қилдилар», деган эди».
حدثنا ابن أبي عمر , حدثنا وكيع، حدثنا كهمس بن الحسن، عن عبد الله بن شقيق قال: قلت لعائشة: أكان النبي صلى الله عليه وسلم يصلي الضحى ؟ قالت:لا إلا يجىء من مغيبه
Абдуллоҳ ибн Шақиқ розияллоҳу анҳу айтади:
«Оиша розияллоҳу анҳога: «Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам Зуҳо намозини ўқирмидилар?», дедим. У киши: «Йўқ. Фақат сафардан келганда ўқирдилар», деди».
حَدَّثَنَا زِيَادُ بْنُ أَيُّوبَ الْبَغْدَادِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ رَبِيعَةَ، عَنْ فُضَيْلِ بْنِ مَرْزُوقٍ، عَنْ عَطِيَّةَ، عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ، قَالَ: كَانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم، يُصَلِّي الضُّحَى حَتَّى نَقُولَ: لا يَدَعُهَا، وَيَدَعُهَا حَتَّى نَقُولَ: لا يُصَلِّيهَا
Абу Саид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллоллоҳу алайҳи васаллам Зуҳо намозини ўқир эдилар. Ҳатто биз «Уни ўқишни умуман канда қилмасалар керак», дердик. Сўнг уни ўқимай қўярдилар, ҳатто биз: «Энди ўқимасалар керак», дердик».
«Шамоил Муҳаммадий» китобидан
Абдулазиз Усмон таржимаси